krise
«Ο χορός είναι η κρυμμένη γλώσσα της ψυχής», είχε πει η Αμερικανίδα χορογράφος Μάρθα Γκράχαμ. Και όλοι όσοι χορεύουν, αυτό έχουν να πουν: το πόσο εκφράζονται μέσα από αυτό και το πώς έχει γίνει για αυτούς τρόπος ζωής. Αυτοί που ασχολούνται με χορό, σε οποιαδήποτε του μορφή, εκπέμπουν μια πολύ θετική αύρα. Είναι άνθρωποι δυναμικοί, δραστήριοι, μα πάνω από όλα αισιόδοξοι. Πιστεύουν ακράδαντα πως υπάρχει κάτι θετικό σε ό,τι κάνουμε και αναζητούν πάντα το καλύτερο. Φαίνεται άλλωστε στη λάμψη που παίρνουν τα μάτια τους όταν περιγράφουν αυτό το πάθος που τους ενώνει.
Διαχρονικά αλλάζει ο χαρακτήρας της μετανάστευσης από την Ελλάδα: για πάρα πολλά χρόνια ήταν μετανάστευση ανειδίκευτων εργατών ενώ στη συνέχεια κυρίως από το 1990 και μετά είναι κυρίως πτυχιούχων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας μας 68% από αυτούς που ήταν στο εξωτερικό μέχρι το 1970 είχαν σπουδάσει μέχρι το γυμνάσιο και μόλις 12% είχαν πτυχίο πανεπιστημίου. Σήμερα τα δεδομένα έχουν αντιστραφεί: 6% μέχρι γυμνάσιο και 63% πανεπιστήμιο. Στην περίοδο της κρίσης επειδή ολοένα και περισσότεροι πτυχιούχοι φεύγουν λόγω των αδιεξόδων που συναντούν, δεν μπορούν πλέον να είναι επιλεκτικοί. Έτσι, υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των χωρών στις οποίες μετανάστευαν οι Έλληνες (πάνω από 95), υπάρχει δηλαδή αυτό που ο Vertovec ονομάζει "superdiversity".
Οι γονείς πρέπει να τιμήσουν και να σεβασθούν τη μοναδικότητα και ιδιαιτερότητα κάθε παιδιού. Για μερικά παιδιά η προσαρμογή μπορεί να έρθει πιο εύκολα και ομαλά, ενώ για άλλα να είναι πιο δύσκολο και να απαιτηθεί μεγαλύτερη προσπάθεια. Γενικά στην περίοδο των μεγάλων αλλαγών, όπως στην αλλαγή ή την αρχή του σχολείου, αυτές μπορεί να είναι συνυφασμένες με αισθήματα άγχους, αγωνίας, θυμού, εξελικτικά και ψυχολογικά πισωγυρίσματα (psychological regression), απογοήτευση κτλ.
Οι σχέσεις Ελλάδας και Ευρώπης δεν είναι εφήμερες, δεν εξαρτώνται από τις απερίσκεπτες δηλώσεις του κάθε υπουργίσκου, τεχνοκράτη, επαγγελματία πολιτικού ή τραπεζίτη.Μα θα πει κανείς, δουλειά τους είναι: όχι ακριβώς, δουλειά του πολιτικού είναι να προβλέπει, να σχεδιάζει, να λαμβάνει πρωτοβουλίες και όχι να σχολιάζει τα δρώμενα ως αμέτοχος, δεν υπάρχουν αμέτοχοι.
Μεταρρυθμίσεις ή λήψη μέτρων; Δυο όροι που πολλές φορές συγχέονται πολιτικά και δημοσιογραφικά.Η ειδοποιός διαφορά συνίσταται στο ότι οι μεταρρυθμίσεις συνδέονται με διαρθρωτικές αλλαγές που στοχεύουν στο κοινό όφελος και την αύξηση της κοινωνικής ευημερίας μακροχρόνια, επιδιώκοντας αλλαγή προς το καλύτερο. Αντίθετα, η λήψη μέτρων συνδέεται περισσότερο με εισπρακτικούς λόγους ή λόγους δημοσιονομικής προσαρμογής και την αναγκαιότητα αντιμετώπισης εκτάκτων καταστάσεων.
