Παιδεια
Πολλά από τα στοιχεία που αναφέρει ο κ. Ιωαννίδης στο άρθρο του, είναι πιθανόν σωστά - αλλά κάποια είναι εξώφθαλμα αποπροσανατολιστικά: π.χ. «επιτυχής εξέταση τουλάχιστον του 65% των μαθημάτων του ακαδημαϊκού έτους» δεν σημαίνει ότι «επιβραβεύουμε δηλαδή όσους πέφτουν κάτω απ' τη βάση μόνο μια στις τρεις φορές», αλλά με προσεχτική παρατήρηση των προθεσμιών πρακτικά σημαίνει ότι δεν αποκλείουμε της υποτροφίας έναν φοιτητή που επέλεξε να δώσει εξετάσεις σε τρία από τα δέκα μαθήματα του έτους τον Σεπτέμβριο, μια κοινή πρακτική από καλούς φοιτητές που επιζητούν υψηλή βαθμολογία.
Όσο η σωρηδόν παραγωγή πτυχίων συνεχίζεται, το αντίκρυσμά τους γίνεται περισσότερο αβέβαιο. Σε κάποια αντικείμενα υπάρχει μαζική μετανάστευση πτυχιούχων, όπως στην ιατρική, όπου η χώρα έχει περισσότερους ιατρούς ανά πληθυσμό παγκοσμίως (7 ανά 1000 κατοίκους) μαζί με την Κούβα. Παράλληλα ο πληθωρισμός ιατρών εξελίσσεται σε κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Ενώ υπάρχουν ελλείψεις σε σημαντικές ειδικότητες, οι περισσευούμενοι ασκληπιάδες θα ασκήσουν συχνά αχρείαστη, επιβλαβή ιατρική λόγω βιοπορισμού ή αθέμιτης κερδοσκοπίας. Π.χ. παρά την οικονομική κρίση κάνουμε 3300% περισσότερες αξονικές τομογραφίες ανά 1000 άτομα από ότι η Νέα Ζηλανδία.
Με αυτό το δεδομένο πολλοί νέοι επιστήμονες, η πλειονότητα των οποίων έχουν υψηλού επίπεδου κατάρτιση που θα ζήλευαν συνομήλικοί τους από άλλες χώρες του εξωτερικού, καταφεύγουν στη λύση της μετανάστευσης. Η απάντησή τους στο ερώτημα που συχνά τους τίθεται για την αιτία φυγής τους από τη χώρα είναι τις περισσότερες φορές η φράση που συμπυκνώνει την κρίση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα: «Δεν υπάρχουν ευκαιρίες για να μείνουμε και να ασχοληθούμε στον τομέα που σπουδάσαμε. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που σκοτώνει τα παιδιά της».
Μπορεί να μην είναι εφικτό ακόμη να αντιληφθούμε το πόσο σοβαρές θα είναι συνέπειες στο άμεσο μέλλον, αλλά σύσσωμη η πολιτική σκηνή της χώρας αφήνει τα πανεπιστήμια στο έλεος των παρατάξεων, της αυθαιρεσίας, αδιαφορίας και ανομίας που κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες δίχως κανένα έλεγχο ή μέριμνα. Το ΠΑΣΟΚ άφησε στη τύχη το ίδιο το παιδί του και εν συνεχεία τα συμφέροντα ήρθαν να συμπληρώσουν τα κενά σαν ύαινες έτοιμες να κατασπαράξουν ό,τι βρεθεί στο δρόμο τους. Η ΝΔ αδιαφόρησε, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώνει όσα υποσχέθηκε. Οι αντιξοότητες θα μεταδοθούν και στις επόμενες γενιές που εξακολουθούν να έρχονται αντιμέτωπες με εμπόλεμες καταστάσεις εντός των ΑΕΙ.
Σύμφωνα με στοιχεία της ίδιας της Εκκλησίας της Ελλάδας, ο αριθμός των κληρικών που αυτοί τη στιγμή εργάζονται και πληρώνονται από το κράτος ανέρχεται στους 11.000. Όπως προανέφερα, τα στοιχεία μισθοδοσίας, φορολογίας και λοιπών οικονομικών συναλλαγών της εκκλησίας κρατώνται ως επτασφράγιστο μυστικό, οπότε μπορούμε μόνο να υπολογίσουμε ενδεικτικά. Ας αναλογιστούμε λοιπόν πως ο μισθός των κληρικών κυμαίνεται από τα 650 Ευρώ κατώτατος και 2.000 ευρώ ανώτατος μηνιαίως. Ας αποφασίσουμε πως θα λάβουμε υπόψη ένα μέσο όρο 850 ευρώ ανά κληρικό, και ας κάνουμε τα απλά μαθηματικά. 850 επί 12 επί 11.000. Φίλες και φίλοι, από αυτή τη μαθηματική πράξη προκύπτει το ποσό των 112.200.000 ετησίως.
Η διαφάνεια και η αξιοκρατία μόνο μπορούν να βοηθήσουν μια χώρα που στερείται το πιο αξιόλογο δυναμικό της. Όταν δεν επικρατεί ο καλύτερος και πνευματικά υπέρτερος, αλλά επιλέγεται κατά τεκμήριο ο γόνος ανεξαρτήτως ικανοτήτων, ο κομματικός ακόλουθος, ο οσφυοκάμπτης, αναπαραγάγεται η μετριότητα και συντηρείται το φαύλο οικοδόμημα. Κατά το μύθο του Αισώπου, όταν έγινε το συμβούλιο των ζώων η μαϊμού χόρεψε καλύτερα από όλους και χειροτονήθηκε βασίλισσα. Αλλά δυστυχώς δεν αρκούσαν οι χορευτικές ικανότητες, οπότε η μαϊμού του μύθου δε μπόρεσε να ανταποκριθεί στις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν στα νέα της καθήκοντα. Χωρίς εξέλιξη και επιλογή των ικανότερων κινδυνεύουμε να γίνουμε είδος που οδηγείται στον αφανισμό!
Οι σπουδαστές φιλοσοφίας είναι κυρίως γυναίκες, απόφοιτοι δημόσιων σχολείων, προέρχονται από χαμηλά ή μεσαία εισοδηματικά στρώματα, ασχολούνται με την πολιτική, ακούνε Hip Hop και έντεχνη μουσική, δεν γράφουν ποίηση ούτε επισκέπτονται γκαλερί αλλά πηγαίνουν συχνά σε Αρχαιολογικά Μουσεία. Ελάχιστοι δηλώνουν βαθιά εξοικειωμένοι με τη φιλοσοφία αλλά πιστεύουν ότι μέσω των σπουδών τους, θα καλλιεργήσουν τον τρόπο που σκέφτονται, που κατανοούν τον κόσμο και τελικά τον τρόπο που αισθάνονται.
Αν και δεν είμαι ειδικός γλωσσολόγος, απορώ. Σε ένα θέμα που η διεθνής επιστημονική κοινότητα ερίζει, στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, επίσημο και ανεπίσημο, έχει υιοθετηθεί μια άποψη που σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει μάλλον αίολη. Διδάσκεται, εξετάζεται και τιμωρούνται όσοι δεν γνωρίζουν και δεν αναπαράγουν το λάθος. Σκεφθείτε όμως την περίπτωση: πέρα από όσους συνέδεσαν το «ἐσθλός» με άλλες λέξεις, εκτός του «εἰμί», ίσως να τιμωρηθεί και κάποιος μαθητής που γνώριζε την διαφωνία των γλωσσολόγων και επέλεξε να μην απαντήσει. Ποιος θα δικαιώσει άραγε αυτόν τον άγνωστο μαθητή, τον άριστο, που γνώριζε κάτι παραπάνω;
