Παιδεια
Ας απαλλάξουμε τα σχολεία και τα φροντιστήρια από την έπαρση της αυθεντίας. Πρέπει να αναλογιστούμε την ευθύνη και τη στάση μας απέναντι στα λάθη των μαθητών. Για τη διαχείριση των λαθών τους εμείς είμαστε υπεύθυνοι. Εμείς δημιουργούμε τον τρόπο αντίδρασης των νέων απέναντι στα μελλοντικά τους σφάλματα. Τόσο η δημόσια όσο και η ιδιωτική εκπαίδευση πρέπει να δημιουργήσουν το πλαίσιο για δημιουργικά λάθη. Έχουμε ανάγκη τα λάθη των νέων, γιατί έχουμε ανάγκη τη δράση τους. Πρέπει να στοιχειοθετήσουμε έναν οδηγό αντιμετώπισής τους, ένα λογικό κύκλο αντίδρασης προσέχοντας τη φαυλότητα τους.
Πιο απλά η παιδεία έχει καταντήσει εκπαίδευση στην πιο αγοραία μορφή της και χρησιμοποιείται εργαλειακά για την επίτευξη ατομικών στόχων. Η βιωματική υπόστασή της, η δια βίου διάστασή της, η εθνική και κοινωνική αποστολή της θεωρητικοποιείται στα επί μέρους κείμενα αλλά δε γίνεται πράξη. Ώστε τα παιδιά στις ευαίσθητες αυτές ηλικίες να μάθουν βασικές και σημαντικές γνώσεις που θα τους ακολουθούν στα επόμενα βήματα. Πώς γίνεται όμως ο διαχωρισμός παιδείας και εκπαίδευσης;
Το Υπουργείο Παιδείας προτίθεται να καταργήσει τα Σχολεία ΕΑΕΠ, ενστερνιζόμενο τις απόψεις των πιο συντηρητικών και αντιδραστικών κύκλων, που επιθυμούν ένα Δημοτικό μικρό, χωρίς ευελιξία και κυρίως, ένα Σχολείο καρικατούρα των περασμένων εποχών. Ακούμε πως οι μαθητές θα σχολούν στη μία, θα καταργηθεί η πρωινή ζώνη, θα περιοριστούν δραστικά οι προσλήψεις Εκπαιδευτικών άλλων ειδικοτήτων και τελικά θα οδηγηθούμε σε ένα πισωγύρισμα πολλών δεκαετιών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
Έχουμε γεμίσει φωνές που επαναλαμβάνουν σχεδόν με αυθάδεια τα λίγα που ξέρουν, ασχέτως αν αυτά είναι ελλιπή, σε σημείο που αγγίζουν την παραπληροφόρηση. Από ρήσεις που αναπαράγονται λάθος, σε αβάσιμα επιχειρήματα, ανακριβείς στατιστικές και άγνοια για την άλλη όψη κάθε θέματος. Ίσως ισχύει τελικά πως «ο αμαθής είναι σαν το ντέφι: κάνει θόρυβο χάρη στην κενότητά του» (Ο. Μπέτλινγκ). Γιατί ενώ ο μορφωμένος διψάει για περαιτέρω γνώση, ο αμαθής προτιμάει να κηρύττει στους άλλους και να μην παραδέχεται τα λάθη του.
Ταυτόχρονα, η διάδοση των social media έχει περιορίσει την συγκέντρωση των μαθητών, με τη διάσπαση της σκέψης να αυξάνεται όσο αυξάνεται η χρήση τους. Το τεχνολογικό χάσμα των γενεών αυξάνεται συνεχώς και τα επόμενα χρόνια θα γιγαντωθεί με τους ενήλικες να μοιάζουν homo erectus τεχνολότζικους μπροστά στους εφήβους. Όλα τα παραπάνω δεν θα εκλείψουν, αντίθετα θα συνεχίσουν να εξελίσσονται κι αυτό είναι καλό. Επομένως η λύση πρέπει να αναζητηθεί -ή πιο ορθά πρέπει να αναζητείται- συνεχώς σε αυτό το πλαίσιο. Καταλυτικό ρόλο βέβαια διαδραματίζει η επιλογή του μοντέλου διδασκαλίας.
Τα παιδιά από νωρίς πρέπει να μαθαίνουν και να σκέφτονται με ένα τρόπο συλλογικό. Να οργανώνονται σε ομάδες, για να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του αύριο. Αυτό επιτυγχάνεται με την καλλιέργεια δεξιοτήτων κατανόησης του εαυτού τους. Με τη συγκρότηση μιας εσωτερικής εστίας ελέγχου των σκέψεων και των επιλογών και την ενθάρρυνση ανάληψης ρίσκου για το σχεδιασμό και την επίλυση προβλημάτων τους. Με την κατανόηση βασικών «μαθημάτων ζωής», μέσα από τα οποία θεμελιώνουν την πίστη στον εαυτό τους και την εμπιστοσύνη στους άλλους.
Η σύγκρουση ήταν αρκετά αμφίρροπη και κράτησε για αρκετές ώρες, έως ότου οι Καρλούκοι (υποτελείς των Τανγκ) αυτομόλησαν προς τους Άραβες αλλάζοντας σημαντικά τους συσχετισμούς. Η συντονισμένη επίθεση Αράβων και Θιβετιανών εξανάγκασε σε υποχώρηση τον κινεζικό στρατό, του οποίου πολύ μικρό μέρος κατάφερε να γυρίσει στα κινεζικά εδάφη. Το μεγαλύτερο μέρος του κινεζικού στρατού είτε καταστράφηκε είτε παραδόθηκε στις αραβικές δυνάμεις, παρόλα αυτά σημαντικές ήταν και οι απώλειες Αράβων και Θιβετιανών από τη σύγκρουση.
Διαχρονικά αλλάζει ο χαρακτήρας της μετανάστευσης από την Ελλάδα: για πάρα πολλά χρόνια ήταν μετανάστευση ανειδίκευτων εργατών ενώ στη συνέχεια κυρίως από το 1990 και μετά είναι κυρίως πτυχιούχων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας μας 68% από αυτούς που ήταν στο εξωτερικό μέχρι το 1970 είχαν σπουδάσει μέχρι το γυμνάσιο και μόλις 12% είχαν πτυχίο πανεπιστημίου. Σήμερα τα δεδομένα έχουν αντιστραφεί: 6% μέχρι γυμνάσιο και 63% πανεπιστήμιο. Στην περίοδο της κρίσης επειδή ολοένα και περισσότεροι πτυχιούχοι φεύγουν λόγω των αδιεξόδων που συναντούν, δεν μπορούν πλέον να είναι επιλεκτικοί. Έτσι, υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των χωρών στις οποίες μετανάστευαν οι Έλληνες (πάνω από 95), υπάρχει δηλαδή αυτό που ο Vertovec ονομάζει "superdiversity".
Η τοποθεσία της Πύδνας στην περιοχή της Πιερίας αποτέλεσε τελικά το σημείο συνάντησης των δύο αντιπάλων. Ο Περσέας παρέταξε μία δύναμη περίπου 40.000 στρατιωτών η οποία αποτελούνταν από το κεντρικό σώμα της μακεδονικής φάλαγγας (16.000) το οποίο πλαισιωνόταν στα δύο άκρα από ελαφρύ πεζικό (κυρίως Θράκες και Ιλλύριους) και το μακεδονικό ιππικό. Ο Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος παρέταξε μία δύναμη που προσέγγιζε τους 30.000 στρατιώτες, αποτελούμενη από δύο ρωμαϊκές λεγεώνες και περίπου 15.000 πεζούς και τοξότες.
