Τουρκία
Ο αρχηγός της «φαμίλιας», ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, γεννημένος το 1954 στις φτωχογειτονιές του Κασίμπασα της Κωνσταντινούπολης, ασχολήθηκε με την πολιτική ακολουθώντας μια κάθετη πορεία προς την κορυφή, ανάλογη με πολλούς διάσημους της ίδιας «κατηγορίας» οι οποίοι ξεκίνησαν από το απόλυτο μηδέν. Μέλη της «φαμίλιας», η γυναίκα του Εμινέ, οι γιοί του Μπιλάλ και Μπουράκ, οι κόρες του Έσρα και Σουμεϊγέ, καθώς και οι γαμπροί του Μπεράτ Αλμπαϊράκ και Σελτσούκ Μπαιρακτάρ πλαισιωμένοι από τον δοτό πρωθυπουργό - εφοπλιστή Μπιναλί Γιλντιρίμ και τον μυστηριώδη αρχηγό της ΜΙΤ Δρα Φιντάν Χακάν. Οι «δραστηριότητες» του αρχηγού της «οικογένειας» είναι διάσημες σε ολόκληρο τον κόσμο...
Από τον Αύγουστο του 2017 ορισμένοι προειδοποιούν για τον τεράστιο κίνδυνο να σκάσει η κινεζική φούσκα. Όμως και τις τελευταίες ημέρες αυτές οι προειδοποιήσεις έχουν αρχίσει να γίνονται πιο έντονες. Στον Bloomberg (από σοβαρότατο αναλυτή), στο Reuters, στους Financial Times. Οι προειδοποιήσεις αναφέρονται ξεκάθαρα στον οικονομικό όρο "Minsky Moment". Πρόκειται για μία φούσκα η οποία όταν θα σκάσει θα παρασύρει μεν τις παγκόσμιες αγορές αλλά θα φέρει ταυτόχρονα και παγκόσμιο γεωπολιτικό τσουνάμι: χώρες οι οποίες «χτίζουν» τα όνειρά τους σε πιθανή μελλοντική στήριξη της Κίνας ίσως απογοητευθούν.
Η κυβέρνηση έβγαλε τα τανκς πολύ αργά έτσι ώστε να σταματήσει την καταστροφή η οποία είχε ήδη ολοκληρωθεί. Κήρυξε την πόλη σε κατάσταση συναγερμού αλλά το κακό είχε ήδη γίνει. Την επόμενη κιόλας μέρα ο Μεντερές θα κατηγορήσει τους κομμουνιστές για τα Σεπτεμβριανά. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του στις 7 Σεπτεμβρίου 1955 «οργάνωσαν κίνημα για την ανατροπή του αστικού καθεστώτος στην Τουρκία». Οι συλλήψεις γνωστών Τούρκων της αριστεράς όπως του Aziz Nesin και του Νazim Hikmet ήρθαν ως επιστέγασμα των δηλώσεων του πρωθυπουργού. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1960, ο Μεντερές και τα υπόλοιπα ανώτατα στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος θα τεθούν υπό στρατιωτική δίκη για αυθαιρεσίες.
Πέρα όμως από τα ζητήματα αυτά, ένα άλλο ζήτημα ιδιαίτερης βαρύτητας τείνει να διαμορφώσει πιο στέρεες βάσεις συνεργασίας ανάμεσα στο Ιράν και τη γειτονική μας χώρα. Η αυτονομία των Κούρδων του Ιράκ. Το ενδιαφέρον με το ζήτημα των Κούρδων του Ιράκ είναι ότι και οι δύο χώρες κατά το παρελθόν είχαν συνεργαστεί με πτυχές του πολιτικού συστήματος των Κούρδων του Ιράκ. Το τελευταίο όμως χρονικό διάστημα και κυρίως μετά τη δημοσίως εκδηλωμένη πρόθεσή τους να προχωρήσουν σε δημοψήφισμα για ανεξαρτησία, η στάση και των δύο χώρων άλλαξε άρδην.
Θα ήταν ευχής έργον εκτός από την αρωγή της κεντρικής πολιτικής σκηνής, να συνδράμουν στην προσπάθεια αυτή πεφωτισμένοι δήμαρχοι και να μπορέσουν να δώσουν στα μικρά νησιά μας την αίγλη που τους αξίζει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η νήσος Τήλος, που πρόσφατα (προ μηνός) ανακηρύχθηκε ως το πρώτο ενεργειακό αυτόνομο νησί της Μεσογείου. Ένα νησί που έχει τριπλασιάσει σχεδόν τον πληθυσμό του τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, δείγμα ότι κάτι γίνεται σωστά εκεί (829 κάτοικοι το 2011). Όπως επίσης και στη νήσο Χάλκη (702 κάτοικοι το 2011).
Η τουρκική πλευρά, ενώ είχε συμφωνήσει να αποσύρει 16.000 στρατιώτες της από το βόρειο τμήμα του νησιού εφόσον οι διαπραγματεύσεις έφθαναν σε λύση, υπαναχώρησε και επιβεβαίωσε ότι οι τουρκικές δυνάμεις δεν θα εγκαταλείψουν το νησί με οποιοδήποτε κόστος και ότι η παρουσία τους εκεί είναι θέμα εθνικής ασφάλειας για την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους πολίτες. Η ένταση αυξήθηκε ακόμα περισσότερο, αφού η ελληνική πλευρά προέβαλε ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί λύση στην κυπριακή κρίση όσο διαρκεί η παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων στο νησί και ότι η Τουρκία θα πρέπει να αποσύρει τα στρατεύματά της πριν καταλήξουν σε τελική λύση που θα βάζει τέλος στη διοικητική διαίρεσή του.
