yeese
Γνωστός για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της τέχνης, ο Ισπανός Joan Miró είναι ένας από τους διασημότερους ζωγράφους και γλύπτες. Στη Βαρκελώνη αξίζει οπωσδήποτε να επισκεφτείς το μουσείο Fundació Joan Miró. Θα βρεις πάνω από 200 πίνακές του και πάνω από 180 γλυπτά.
Ξεφυλλίζοντας έναν παλιό, πολύ παλιό βιβλίο μαγειρικής με συνταγές του μοναδικού Νίκου Τσελεμεντέ, ανακάλυψα το κέικ Σαλονίκ, διαπίστωσα ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα κέικ κανέλας με ένα «περίεργο» όνομα Σαλονίκ.
Όπως όλες οι σούπες βελουτέ, έτσι και αυτή μπορεί να σας ζεστάνει και να σας χορτάσει μία κρύα μέρα του χειμώνα. Επίσης, είναι ιδανική για πρώτο πιάτο, τώρα τις γιορτές.
Κρασί ευλογημένο από τα αμπέλια των μοναχών του Αγίου όρους, με σημαντικότερα την οινοποιία της Claudia Παπαγιάννη στην Αρναία και το οινοποιείο του μετοχιού Χρωμίτσα, που αξιοποίησε ο Ευάγγελος Κουρτάκης και που σήμερα παράγει, μεταξύ άλλων, και την Κormilitsa, τον επίσημο οίνο του Κρεμλίνου της Μόσχας ενώ από τα στέμφυλα φτιάχνεται το τσίπουρο.
Κοσκινίζουμε το αλεύρι και το προσθέτουμε σιγά-σιγά στο μείγμα που ετοιμάσαμε ζυμώνοντας με το χέρι.Ζυμώνουμε με γρήγορες κινήσεις μέχρι να έχουμε μία ελαστική ζύμη που δεν θα κολλάει στα χέρια, ένα γρήγορο ανακάτεμα είναι αρκετό, δεν ταλαιπωρούμε για πολλή ώρα την ζύμη.
Δεν είναι Χριστούγεννα αν δεν φας μελομακάρονα. Είναι παράδοση κάθε χρόνο να φτιάχνουμε στο σπίτι και επειδή φέτος δεν ήθελα με τίποτα να σπάσω αυτό το έθιμο, αλλά και την ευκαιρία να φάω μελομακάρονα, σκέφτηκα να κάνω μερικές δοκιμές ώστε να βρω μία εκδοχή που δεν θα έχει ζάχαρη ή αλεύρι. Το αποτέλεσμα μπορώ να πω ότι με δικαίωσε. Τα αλλιώτικα αυτά μελομακάρονα, έχουν ακριβώς την ίδια γεύση με τα παραδοσιακά. Η μόνη διαφορά τους είναι ότι είναι πιο μαλακά, οπότε αν σας αρέσουν τα μελομακάρονα που είναι πιο μπισκοτένια, η υφή αυτή δεν θα σας ικανοποιήσει.
Τις κόκκινες φακές τις φτιάχναμε πάντα στο σπίτι. Βλέπετε, υπήρχαν καταβολές από Αλεξάνδρεια όπου ήταν συνηθισμένο πιάτο. Ειδικά για τον χειμώνα είναι μία εύκολη σούπα που γίνεται βελουτέ και μπορεί να φτιαχτεί σε διαφορετικές παραλλαγές. Αυτή είναι η πιο απλή εκδοχή τους.
Να θυμηθώ λοιπόν στο παιδί μου να μην σερβίρω ένα γεμάτο πιάτο με φαγητό που αχνίζει -κανένα φαγητό δεν κάνει καλό καυτό-, το οποίο θα πρέπει σε κάθε κουταλιά να «φυσάω» δύο λεπτά και αυτή θα βρίσκει δικαιολογία να αρνείται να φάει, να θυμηθώ μέχρι να μάθει την νοστιμιά του κάθε φαγητού να της το σερβίρω όμορφο και περιποιημένο για να δελεάζεται, να δοκιμάσει πριν καν το απορρίψει από την εμφάνιση του, ελπίζω να πιάσει.
Τον τελευταίο καιρό έχω «πάθει» μια τάση να χρησιμοποιώ τα εσπεριδοειδή με την φλούδα και ολόκληρα, αφού πρώτα τα βράσω, όπου και όταν το έχω δοκιμάσει το αποτέλεσμα είναι φανταστικό, απαραίτητη προϋπόθεση να σου αρέσουν οι γλυκόπικρες γεύσεις και να ξέρεις από που έρχονται τα φρούτα σου και να μην είναι άγουρα.
